3 słowa za dużo.

Wiem, wiem - głupie zdjęcia, ale co tam. Chciałabym być małym dzieckiem i mieć na wszystko wyjebane, od tak. Nie mieć żadnych obowiązków, problemów... Mieć po prostu swój świat i swoje kredki. Tyle, że moje już się połamały i zaczęły się kłopoty, obowiązki, nauka, uczucia... Ta... Trzeba wziąść się w garść i wszystko jakoś poukładać, tyle, że za każdym razem muszę coś spieprzyć. Mimo tego, że nie wiem jak bardzo miałabym się starać i tak zawsze stanie mi coś na przeszkodzie. Muszę w tym roku szkolnym zamknąć kilka spraw i spróbować zacząć wszystko od nowa. Od 0. Nie wiem jak mam kilku osobom powiedzieć, że to co kiedyś nas łączyło to już tylko przeszłość, bo i wy się zmieniliście, i ja. Zawsze kiedy miałam to zrobić powracały wspomnienia, te miłe i te mniej. Z tego chyba całe nasze życie się składa. Coś jest dobre, a coś złe. Tylko, żebyśmy potrafili to odróżnić. Nie chce iść od jutra do szkoły i codziennie wstawać o 6.00 rano. Chodzić na ten cholerny autobus w deszcz czy śnieg. W dodatku zawsze musi się spóźnić. Nie chce mi się zakuwać dzień, w dzień i i tak z tego nic nie mieć. Ta, to moje durne pytanie: a po co ? I jak co roku obiecuje sobie to samo : Jagoda weź się w garść. Przecież stać Cię na wiele, a lenia zostaw na starość. Tyle, że ja go kocham. I to tyle z mojej silnej woli. Chyba co do tego wszystkiego nie jestem zbyt asertywna. Mam już swoje marzenia i plany na przyszłość, więc po co mi jakaś tam matematyka, której za uja nie pojmuje. Chcę iść na lingwistykę, potem jakaś filologia angielska i może stosunki międzynarodowe. -,- Ale spłodziłam nietypową notkę.